SORUMLULUK NEREDE

 

Simdi sağımız solumuz döndü kan gölüne,

Vicdan kalmamış, nasıl sorumluluk bu böyle?

 

Adalet derler de hani nerde bu kamu vicdanı nerde?

Suriye, Irak, Filistin’in düştüğü yerde,

Osmanlı’dan yetim kalan belde.

 

Elini taşın altına koymak,

Ne kaybettirir ki biraz sorumluluk almak?

 

Sanma ki başıboş bırakıldın,

Aldandın da bu dünyayı baki sandın,

Rahman’ı unuttun, zevke daldın.

 

Peygamber Efendimiz (s.a.v) buyurdu:

Kim bir yerde kötülük gördü,

 

Düzeltsin onu önce eliyle,

Gücü yetmezse diliyle,

Ona da gücü yetmezse buğz etsin kalbiyle.

 

Açmadı kimse kapısını Osmanlının yetimlerine,

Anadolu insanı dışında dedi herkes neyime,

 

Avrupa, bir hayvan ölse feryadı koparır,

Nerde bir petrol görse aparır,

Hakk’ı görecek gözler neden kapanır?

 

 

İslam âleminde nereye kadar bu vahşet?

Gözümüzü kapattıkça gördüğümüz dehşet.

 

Görmedi mazlumu,  menfaati gören gözler,

Yetim kalan yüz binlerce çocuk yardım gözler

Ne zaman tutulur İslam âlemine verilen sözler?

 

Bu din gariplerin sırtında geldi, garip gidiyor,

Mehmet Akif de uğursuz bir geceye işaret ediyor,

 

Hani Müslüman Müslüman’ ın kardeşiydi?

Bir bedenin uzuvları gibiydi,

Neredesiniz Müslüman alemi?

 

Zor günde olmayacaksak,

Muhtaca yardım etmeyeceksek,

 

 

Neden durduk bu dünyada?

Aradığımız neydi yaratılış manasında?

İflah olur mu boğulan masumun kanında?

 

Yürekler merhametsiz,

İslam’ın diyarında İislam’a saldıran vicdansız.

 

Ya Rab biter mi bu zulümler?

Duaya kalkar naçar eller, yanık yürekler,

Suya ermeyi bekler.

 

Bir parça ekmek umdun,

Çoğu zaman karnın  aç uyudun.

 

Düştün ümitsizliğe ağladın,

Garip geldin, garip gittin; yürek dağladın,

Kimseye bir şey anlatamadan karaları bağladın.

 

Ey biçare dindaş!

Ne bilsin acını sırrına ermeyen yoldaş,

Sana yeter Hak’ tan gelen şerbet,

Acılar geldikçe sabret,

Rahman bunu da görüyor elbet.

 

                                                              Hatice Nur AYKUŞ